TEMAT DNIA: PODAJMY SOBIE RĘCE.
Cele ogólne:
– rozwijanie umiejętności wokalnych
– rozwijanie wrażliwości i wyobraźni muzycznej,
– rozwijanie umiejętności rozróżniania barwy dźwięków,
– rozwijanie poczucia rytmu, inwencji twórczej,
– stwarzanie sytuacji wdrażających do rytmicznej gry na instrumentach perkusyjnych.
– stwarzanie miłej radosnej atmosfery
dziecko :
– reaguje ruchem na zmianę dynamiki, tempa muzyki,
– odtwarza podany rytm,
– ruchem interpretuje treść muzyki,
– potrafi wygrywać rytm na instrumentach perkusyjnych,
– potrafi improwizować instrumentalnie i werbalnie.
Zadanie 1
Naucz dziecko piosenki – „Podajmy sobie ręce”
I. Chociaż świat dokoła
dziwny jest i wielki,
a my tacy mali,
mali jak kropelki.
Ref.: Podajmy sobie ręce
w zabawie i w piosence,
w ogródku przed domem,
na łące znajomej.
Podajmy sobie ręce
przez burze i przez tęcze,
pod gwiazdą daleką,
nad rzeczką i rzeką
II. Kiedy nagle z bajki
zniknie dobra wróżka,
kiedy szary smutek
wpadnie do fartuszka.
Ref.: Podajmy sobie ręce…
III. Choć nas czasem dzielą
nieprzebyte góry,
nieskończone drogi,
zachmurzone chmury.
Ref.: Podajmy sobie ręce…
Po wysłuchaniu piosenki, przeprowadź z dzieckiem krótką rozmowę na temat dziecięcych przyjaźni.
– Jaki powinien być przyjaciel?
– Czy przyjaciele powinni sobie pomagać ?
Zadanie 2
Zapoznaj dziecko z poprawną nazwą instrumentów muzycznych- pokaż dziecku te instrumenty
Posłuchajcie dźwięków instrumentów muzycznych. Na pewno uda się wam rozpoznać i nazwać niektóre usłyszane instrumenty
Zadanie nie jest łatwe !!!
– gitara
– harfa
– kastaniety
– makarasy
– tamburyno
– klarnet
– janczary
– kontrabas
– saksofon
– skrzypce
– flet
– gitara elektryczna
– puzon
– mandolina
Zadanie 3
Potrzebne będą drewniane patyczki do wystukiwania rytmu
Na przykład:
– jak delikatnie pada deszczyk (na przemian delikatnie uderzamy patyczkami o podłogę lub miseczkę, potem coraz mocniej, aż w końcu jest potężna ulewa i burza). Zabawa, która wspaniale uczy dzieci stopniowania i powtarzania zasłyszanych układów rytmicznych. Można również sylabizując sobie nasze imiona, lub nazwy przedmiotów z otoczenia, wystukać na patyczkach każdą z wypowiadanych sylab.
Zadanie 4
Utrwalanie nazw instrumentów perkusyjnych
Instrumenty perkusyjne
Opowiedz dziecku
Były sobie kiedyś instrumenty: dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka, drewienka, bębenek. W przedszkolu często na nich grano. Ale dzieci uderzały w nie bardzo mocno, chcąc uzyskać jak najgłośniejsze dźwięki. Instrumenty nie czuły się dobrze, taka gra była dla nich bolesna. Lubiły, gdy grano na nich delikatnie, lekko. Wydawały wtedy prześliczne, czyste dźwięki. Ich ulubioną melodią była „Ulica dźwięków”
Pewnego dnia dzwonki dowiedziały się o istnieniu ulicy dźwięków i postanowiły się tam wybrać. Ponieważ nie mogły znaleźć tej ulicy, poszły do trójkąta, żeby zachęcić go do wspólnych poszukiwań. Dzwonki i trójkąt razem wyruszyły na poszukiwania. Ledwo jednak uszły kilka kroków, spotkały tamburyn, który także chciał dojść na ulicę dźwięków. Przyłączył się do nich. Wyruszyły wspólnie: dzwonki, trójkąt, tamburyn. Wkrótce spotkały grzechotkę. Gdy usłyszała, gdzie się wybierają, natychmiast zapragnęła z nimi pójść. Dzwonki trójkąt, tamburyn i grzechotka razem wyruszyły na poszukiwanie ulicy dźwięków. Krótko potem wyszły im naprzeciw drewienka, które także chciały iść tam, gdzie udają się inne instrumenty, więc przyłączyły się do nich i maszerowały razem z nimi. Teraz dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka i drewienka szły gęsiego i wspólnie muzykowały. Usłyszał to bębenek i tak szybko, jak tylko potrafił, pobiegł do nich i stanął w rządku. Teraz dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka, drewienka i bębenek, cicho dzwoniąc, szły jedno za drugim i wciąż poszukiwały ulicy dźwięków. Jednak choć bardzo się starały, nie mogły jej znaleźć! Wyczerpane zatrzymały się, ciężko oddychając. Dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka, drewienka i bębenek wydawały przy tym ciche tony i nagle zrozumiały, gdzie jest ulica dźwięków! Dokładnie tutaj, gdzie stały, tu była ulica dźwięków. Dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka, drewienka i bębenek spojrzały na siebie i wspólnie stworzyły cudowną melodię. Po chwili dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka, drewienka i bębenek wyruszyły w drogę powrotną do domu, gdyż znalazły już ulicę dźwięków. Po długim marszu bębenek pożegnał się, a dzwonki, trójkąt, tamburyn, grzechotka i drewienka poszły dalej. Trochę później pożegnały się drewienka, a dzwonki, trójkąt, tamburyn i grzechotka poszły dalej. Za chwilę także grzechotka była już w domu. Teraz szły tylko dzwonki, trójkąt, tamburyn. Po kilku krokach dotarły do domu, w którym mieszkał tamburyn. Teraz podróżowały już tylko dzwonki i trójkąt. Gdy trójkąt także dotarł do swojego domu, dzwonki same pobiegły do siebie tak szybko, jak tylko potrafiły, aby móc wreszcie odpocząć. Teraz dookoła jest cicho jak makiem zasiał, a na ulicy dźwięków nic nie słychać.
Zadanie 5
Zabawa plastyczno – konstrukcyjna „Instrumenty”
Zadaniem dziecka jest skonstruować dowolny instrument przy użyciu butelek, pudełek, pojemników, ziarenek grochu, fasoli, guzików, gumek recepturek itp. Po zakończonej pracy dziecko nadaje mu nazwę
Gitara z patyczków do lodów i zakrętki słoika
Grzechotka
Miłej zabawy
Pani Janka