TEMAT: MIESZKAŃCY ŁĄKI
- Posłuchajcie zagadek o mieszkańcach łąki. Zapisz odpowiedzi dziecka na kartce (lub dziecko zapisuje samodzielnie), bo odpowiedzi pojawią się dopiero na końcu ?
2. Słuchanie opowiadania M. Strękowskiej-Zaremby „Barwy ochronne”.
Książka zielona (s. 74–77)
Dziecko przygląda się ilustracjom w książce i słucha opowiadania, które czyta rodzic.
Mała, zielona żabka siedziała na skraju wiosennej łąki i z zachwytem przypatrywała się bajecznie kolorowym motylkom, które z trudem można było odróżnić od kwiatów rosnących w zielonej trawie.
– Jakie one piękne, kolorowe, cudne! – wzdychała raz po raz.
Postanowiła podejść bliżej, żeby się nacieszyć widokiem motyli. Zanim weszła w trawę, rozejrzała się trwożnie. Jak wszystkie żaby bała się długonogiego bociana, który na pewno chciałby ją zjeść. Nigdzie nie zobaczyła ani czerwonych nóg, ani czerwonego dzioba, ani białych skrzydeł. Śmiało więc ruszyła przez łąkę, aż doszła między barwne kwiaty i równie barwne motyle. Zadarła zielony łepek, żeby się im przyjrzeć. Iskierki słonecznego światła tańczyły na płatkach kwiatów i na skrzydełkach motyli. To był przepiękny widok. Wtem na łąkę padł cień. Jeden, drugi, dziesiąty. „Bociany!” – przestraszyła się żabka. Zadarła zieloną głowę jeszcze wyżej i odetchnęła z ulgą. Ptaki, które przyleciały nad łąkę, miały czarne pióra i były mniejsze od bocianów. Żabka mogła nadal podziwiać kolorowe motyle.
Ale gdzie się one podziały? Przed chwilą fruwały przed zielonym noskiem żabki, a teraz zniknęły. Jak to możliwe?
– Uważaj, nadepniesz na mnie. Co tu robisz? – spytał zielony pasikonik.
– Przepraszam. Szukam motyli – wyjaśniła żabka. – Dlaczego ukryłeś się pod liściem? Czy w pobliżu jest bocian? – zaniepokoiła się.
– Bociana na szczęście nie widziałem, za to widzę mnóstwo motyli. Udają kwiaty, żeby zmylić ptaki, które na nie polują.
– Naprawdę? – żabka nie mogła się nadziwić.
Rzeczywiście, pośród kwitnących kwiatów siedziały kolorowe motylki. Były tak barwne jak kwiaty, więc trudno je było zauważyć. Gdy tylko czarne ptaki odleciały, motyle poderwały się do lotu. Ich skrzydełka znów migotały w słońcu najpiękniejszymi barwami.
– Są kolorowe jak kwiaty, żeby oszukać tych, którzy na nie polują – zrozumiała żabka. – Też chciałabym być taka kolorowa – westchnęła z rozmarzeniem.
– Lepiej nie. Motyle mają swoje barwy ochronne, a ty i ja swoje. Chodźmy tam, gdzie jest bardziej zielono, tak będzie bezpieczniej.
– Naprawdę? – żabka nie mogła uwierzyć, że jest zielona nie bez powodu. Dopiero gdy zielony pasikonik usiadł między zielonymi źdźbłami trawy i całkiem przepadł żabce z oczu, uwierzyła, że sama też może się ukryć przed wzrokiem bociana.
– Teraz żaden bocian mnie nie zobaczy – szepnęła, wskakując w gęstą trawę.
– Nie zobaczy, chociaż na twoim miejscu nie bałbym się bociana aż tak bardzo. On woli myszy, dżdżownice, ryby i, niestety, pasikoniki. Żaby nie bardzo mu smakują.
– Naprawdę? – żabka aż otworzyła zielony pyszczek. Była malutka, więc to naturalne, że wciąż się dziwiła.
- Rozmowa na temat opowiadania.
Dziecko przygląda się obrazkom w książce (str. 74-77) i opowiada o łące w maju. Wymienia nazwy kwiatów i zwierząt, które występują na łące. Odpowiada na pytanie:
– Dlaczego motyle są kolorowe, a żaby i pasikoniki zielone?
– Jakie znacie jeszcze inne zwierzęta, które mają swój wygląd zewnętrzny (barwy) dostosowany (dostosowane) do środowiska, w którym żyją?
Dziecko czyta tekst umieszczony pod obrazkami.
Zapytaj: Jak można jednym słowem nazwać przedstawione na obrazku zwierzęta? (owady)
Z rozsypanki literowej dziecko samodzielnie (lub z pomocą rodzica) układa wyraz: owady i odczytuje go.
Powiedz dziecku najważniejsze informacje o owadach.
Owady to najliczniejsza grupa zwierząt. Bardzo różnią się od siebie wyglądem i wielkością, ale mają także cechy wspólne. Prawie wszystkie posiadają dwie pary skrzydeł.
Jedynym wyjątkiem jest mucha, która ma jedną parę skrzydeł. Owady odgrywają w przyrodzie istotną rolę. Zapylają rośliny, oczyszczają glebę z różnych martwych organizmów, produkują np. miód. Wśród owadów są także szkodniki, które niszczą lasy, uprawy, zapasy zgromadzone przez ludzi. Często są także nosicielami różnych chorób.
3. Układanie zdań.
Poproś, aby dziecko wybrało sobie zdjęcie jednego owada z książeczki (str. 74-77), który wydaje mu się najbardziej interesujący. Dziecko układa krótkie zdania z nazwą wybranego owada. Przelicza słowa w zdaniach i pokazuje ich liczbę na palcach.
4. Ślimak, ślimak, pokaż rogi – poznawanie wyglądu ślimaka i jego zwyczajów.
Powiedz dziecku, że na łące, oprócz owadów można spotkać też inne zwierzęta, np. ślimaki. Pokaż dziecku zdjęcia ślimaków:
Ułóżcie z rozsypanki wyrazowej napis: ślimak
Odczytajcie wspólnie ten wyraz, a następnie razem wyrecytujcie popularną rymowankę o ślimaku:
Ślimak, ślimak, pokaż rogi.
Dam ci sera na pierogi.
Zapytaj dziecko, czy ślimak ma rogi i czy lubi ser.
Powiedz dziecku ciekawostki na temat ślimaka:
Ślimak nie ma rogów tylko czułki, na końcu których są umieszczone oczy (pokaż, gdzie znajdują
się czułki). Czułki pomagają ślimakom dobrze orientować się w otoczeniu. Ślimak najbardziej lubi
świeże liście. Najczęściej wybiera sobie miejsca, gdzie jest dużo wilgoci – nie lubi suszy, czyli okresu
bez deszczu. Zamyka się wtedy w skorupce i czeka na lepszą pogodę.
5. Ćwiczenia manualne Ślimaki.
Potrzebna będzie: plastelina, podkładka, muszelka, zielona kartka z bloku technicznego, nożyczki.
Dziecko robi wałeczki z plasteliny w wybranym kolorze, a następnie zwija je, formując ślimaka. Na koniec umieszcza ślimakowi na wierzchu muszelkę. (muszelkę można również wykonać z plasteliny). Gotowe ślimaki kładzie na liściach wyciętych z zielonego papieru.
6. Propozycja pracy plastycznej: mieszkańcy łąki
MIŁEJ ZABAWY ?